Η ομιλία του Θανάση Μιχελή βουλευτή Φθιώτιδας ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τον προϋπολογισμό του έτους 2017

Η ομιλία του Θανάση Μιχελή βουλευτή Φθιώτιδας ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τον προϋπολογισμό του έτους 2017
Προϋπολογισμός 2017  (Δεκ 8/12/2016)

Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Όταν συζητείται ο προϋπολογισμός συνήθως αναφέρονται αριθμοί και δεδομένα. Θα έλεγα σωστά. Παραβλέπεται όμως κατά κανόνα, συνήθως σκόπιμα, το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να συνταχθεί, να συζητηθεί και να εγκριθεί ένας προϋπολογισμός κράτους. Παραβλέπονται επίσης αναφορές στο εργαλείο εφαρμογής του προϋπολογισμού: Στο κράτος. Γιατί άραγε ;
Και προφανώς αναφέρομαι σ΄ αυτούς που διακυβέρνησαν επί δεκαετίες τη χώρα.
Θέτω λοιπόν ορισμένα ερωτήματα - προβληματισμούς:
Μπορεί, ο σημερινός προϋπολογισμός να μην λαβαίνει υπόψη του ότι το χρέος της χώρας είναι υπέρογκο, αποτέλεσμα του υπέρμετρου δανεισμού στο παρελθόν; Και βέβαια την υποχρέωση μερικής εξυπηρέτησής του, δεδομένης σήμερα της παραμονής μας στην Ευρωζώνη; 
Μπορεί, να θεωρούμε παρελθόν την όλη πορεία προς τον υπέρμετρο δανεισμό και να μην προβληματιζόμαστε για τις πολιτικές πρακτικές που οδήγησαν σ΄ αυτόν;
Θα έλεγα και μόνο για να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα.
Επισημαίνω μερικές, από αυτές τις πρακτικές:
Ήταν σωστή άραγε η διαχείριση του κοινοτικού χρήματος από το 1980 και μετά; Διαχείριση που έστησε μεν νέα τζάκια, δημιούργησε μια νέα μεσαία τάξη, αλλά οδήγησε στην κατάρρευση, μια σημαντική βιομηχανία-βιοτεχνία της χώρας (Τσιμέντα, λιπάσματα, οικιακές συσκευές, ύφασμα, παπούτσι και πλήθος άλλες).
Δεν ήταν άραγε αυτή η τακτική συνυφασμένη με την επόμενη, περί δημιουργίας πλούτου μέσα από την μπίζνα του χρηματιστηρίου; Με λίγα λόγια την φυγή από την πραγματική παραγωγή και την επένδυση σε χρηματιστηριακές δραστηριότητες και γιατί όχι στην αλλοδαπή;
Πως βρέθηκαν ιδιοκτήτες προβληματικών μεν επιχειρήσεων, αλλά  με μεγάλες καταθέσεις στο εξωτερικό; Και γιατί πολιτικοί παράγοντες του παρελθόντος έκαναν ότι ήταν δυνατόν να αποκρύψουν στοιχεία γι΄ αυτές τις καταθέσεις; Μήπως σχετίζονταν με αυτούς;
Μήπως επαναλήφθηκε η ίδια διαχείριση με αυτή του οικονομικού πακέτου Μάρσαλ; Τακτική που αναλυτικά περιέγραψε ο Πωλ Πόρτερ. Γράφει χαρακτηριστικά: “Την οικονομική διαχείριση του οικονομικού πακέτου Μάρσαλ ανέλαβε μια ομάδα τυχοδιωκτών, μαυραγοριτών της εποχής του πολέμου που μετέφεραν χρήματα σε ξένες τράπεζες και ουδόλως ενδιαφέρθηκαν για την ανάπτυξη της χώρας”. (1952, Πωλ Πόρτερ, απεσταλμένος Αμερικανικού Κογκρέσου για την αξιολόγηση της εφαρμογής του σχεδίου Μάρσαλ).
Μπορεί να αποσιωπάται πως το ποσοστό ανεργίας πήγε από 7-8% στο 27% το 2014; επίτευγμα της πολιτικής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Είναι άραγε η μοίρα του τόπου αυτή ή μήπως ο κοινωνικός χαρακτήρας της οικονομικής ελίτ της χώρας μας που πέραν της αυτής της εποχής του μεσοπολέμου ουδέποτε είχε εθνική συνείδηση και βέβαια της πολιτικής ελίτ που συμπλέει μαζί της.
Μήπως αυτό δεν χαρακτηρίζει και τον σημερινό «Ελληνάρα»; με την επιχείρηση στη Βουλγαρία, τις καταθέσεις στην Ελβετία, το πολυτελές αυτοκίνητο με βουλγάρικο αριθμό, αλλά τη Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του. Αυτόν άραγε πήγε να επαινέσει στη Σόφια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Και διερωτάται κανείς; Για όλη αυτή την πορεία που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση υπεύθυνη είναι η Αριστερά; ή οι κοινωνικοί αγώνες, που πολλές φορές καθοδήγησε; Είναι η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ των δυο τελευταίων χρόνων;
Προφανώς και ανιστόρητο και ψευδές είναι να υποστηρίζεται κάτι τέτοιο. Όλοι γνωρίζουν ποιοι διακυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ας αναστοχαστούμε λοιπόν για αυτά που μας έφεραν μέχρις εδώ, μήπως και βρούμε διεξόδους ανάκαμψης.
Ας σταθούμε όμως για λίγο και στον κρατικό μηχανισμό:
Αλήθεια ισχυρίζεται κάποιος πως το σημερινό κράτος είναι δημιούργημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος διόριζε με τα κοινωνικά φρονήματα, ακόμη και το 1975; Ποιος έλεγε πως «εγώ σου τον έστειλα να τον ντύσεις κι όχι να το μετρήσεις» απευθυνόμενος σε αξιωματικούς για διορισμό χωροφυλάκων που δεν είχαν το απαιτούμενο ανάστημα. Ποιος διόριζε μέσω των κλαδικών;
Αλλά ας τα θεωρήσουμε ιστορία όλα αυτά.
Ποιος μετέπειτα αδιαφόρησε για τον εκσυγχρονισμό, τη βελτίωση και αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, ώστε να καταλήξουμε σ΄ ένα κράτος αναποτελεσματικό σήμερα;
Οι ίδιοι τώρα κόπτονται για τις αδυναμίες του: Την είσπραξη του ΦΠΑ ή των φόρων κλπ.
Ας αναφερθώ συνοπτικά και σε μερικά αριθμητικά δεδομένα:
Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι οι δείκτες της οικονομίας καταγράφουν σταθεροποίηση, με τάσεις βελτίωσης;
Μήπως δεν είναι αλήθεια η μικρή ελάττωση της ανεργίας;
Μήπως δεν είναι αλήθεια η προχθεσινή ρύθμιση για το χρέος, που όλοι ομολογούν το θετικό της πρόσημο. Και βέβαια αποτελεί φθηνή δημαγωγία πότε και πόσα ευρώ θα εισπράξει ο απλός πολίτης από αυτό.
Όσον αφορά τη φορολογία σημειώνω:   
Το μοντέλο Φρίντμαν της σχολής του Σικάγο είναι γνωστό: Πολύ μικρή φορολογία στις επιχειρήσεις ώστε να επενδύουν τα κέρδη τους κι έτσι να δημιουργούν ανάπτυξη. Αλήθεια σε ποιά δυτική χώρα συνέβη αυτό; Εκτός εάν προσπαθείτε και σήμερα να μας πείσετε πως η Βουλγαρία, της χαμηλής πράγματι φορολογίας των επιχειρήσεων, είναι περισσότερο αναπτυγμένη από τη Σουηδία ή τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, του 35 και πλέον % φόρου.
Για να εφαρμοστούν μικροί φορολογικοί συντελεστές πρέπει ταυτόχρονα να έχει εξασφαλιστεί η είσπραξη των φόρων από όλους. Αυτό προϋποθέτει αποτελεσματικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Γι΄ αυτό τι έχει να πει σήμερα η αντιπολίτευση και κυρίως τι έκανε όταν κυβερνούσε; 
Κι αν είμαστε όλοι ειλικρινείς και δεν προσθέτουμε ως φόρο του επιχειρηματία τον αποδιδόμενο ΦΠΑ, ούτε την προκαταβολή φόρου με το σύνολο του φόρου του, θα αποτολμούσα να πω μπορούμε να καταλήξουμε σε τρόπους πάταξης της φοροδιαφυγής.
Διαφορετικά: Λίγοι φόροι (μια ελκυστική πρόταση) οδηγεί ως αντιστάθμισμα σε ταυτόχρονη περικοπή των δαπανών του δημοσίου. Το τελευταίο, που ομολογείται, οδηγεί μαθηματικά σε πλήρη διάλυση του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους (άποψη πλήρως εναρμονισμένη με τη σχολή Φρίντμαν). Και βέβαια ως κοινωνικό κράτος δεν νοούνται η ιδιωτικά παρεχόμενη υγεία, εκπαίδευση ή πρόνοια. Πρόνοια που τελευταία μάλιστα συνηθίζεται να προτείνεται μέσω των ΜΚΟ. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι 
Ολοκληρώνω τις σκέψεις μου επανερχόμενος στα αρχικά ερωτήματα: Άποψη για τον προϋπολογισμό και τους αριθμούς του, χωρίς τοποθέτηση στην όλη εξέλιξη και πορεία που μας έφερε έως εδώ και κυρίως στο σημερινό πλαίσιο που υποχρεούμαστε να κινηθούμε, είναι ελλιπής.
Η αποφυγή μιας τέτοιας τοποθέτησης προφανώς κρύβει ενοχές του παρελθόντος όσων διακυβέρνησαν τη χώρα και την οδήγησαν στην κρίση.
Επειδή θαρρώ πως το κοινοβούλιο δεν είναι ούτε εξομολογητήριο να ζητούνται συγγνώμες, ούτε δικαστήριο να ζητούνται καταδίκες, αλλά χώρος διαβούλευσης και πολιτικών αποφάσεων, ας προχωρήσουμε σε αποφάσεις. Αποφάσεις που σαφώς δεν μπορούν να εξυπηρετούν όλα τα αντικρουόμενα συμφέροντα.
Ο καθείς λοιπόν, εφ΄ ώ ετάχθη.

                                    Θανάσης Μιχελής
                                      Βουλευτής Φθιώτιδας