Σύγχρονος μουσειακός χώρος το παλιό εργοστάσιο «Αρέθουσα» στη Χαλκίδα

Με προϋπολογισμό 1.250.000 ευρώ εντάχθηκε στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ένα σημαντικό έργο πολιτισμού για την Εύβοια και ολόκληρη την Στερεά Ελλάδα. Πρόκειται για τις παρεμβάσεις για την οργάνωση μόνιμης έκθεσης του Αρχαιολογικού Μουσείου Χαλκίδας «Αρέθουσα», σε συνέχεια της συνολικής αναμόρφωσης και μετατροπής του ομώνυμου πρώην εργοστασίου σε ένα σύγχρονο, σημαντικό μουσείου, έργο προϋπολογισμού 5.5 εκατ. ευρώ. Ο συγκεκριμένος χώρος, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Εύβοιας, της Σκύρου και της Αυλίδας, αλλά και για τις πολιτιστικές δραστηριότητες της Χαλκίδας. Για ευκαιρία γνώσης και ανάπτυξης έκανε λόγο ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Κώστας Μπακογιάννης, αναφερόμενος στο συγκεκριμένο έργο. «Τα έργα για τον πολιτισμό και τα μουσεία μας, συνδέουν το παρελθόν, την ιστορία μας με το μέλλον. Είναι έργα που μας δίνουν τη δυνατότητα όχι μόνο για την προβολή της κληρονομιάς μας, αλλά και για τη δημιουργία πόλων έλξης επισκεπτών. Με αυτούς τους δύο στόχους, προσπαθούμε να αντλούμε πόρους για την αξιοποίηση και τον εκσυγχρονισμό των μουσείων μας και των αρχαιολογικών μας χώρων. Κάθε έργο για τον πολιτισμό ανοίγει δρόμους ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού της ζωής, της παιδείας και της οικονομίας μας», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Μπακογιάννης.

Για την ιστορία:
ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ΑΡΕΘΟΥΣΑ
Το κτίριο του εργοστασίου ΑΡΕΘΟΥΣΑ  κτίστηκε το 1882, από τους αδελφούς  Ζάχου, η καταγωγή των οποίων ήταν από την Κάρυστο.  Μάλιστα λέγεται, ότι ο ίδιος ο  Δημήτριος  Ζάχος ( ο μεγαλύτερος από τους δύο ) έκανε τα σχέδια του κτιρίου. (5)
Αρχικά λειτούργησε σαν οινοπνευματοποιείο.  Δυστυχώς, την εποχή εκείνη τα αμπέλια (6) της περιοχής, επλήγησαν από φυλλοξήρα και έτσι δεν υπήρχε πρώτη ύλη και το εργοστάσιο σταμάτησε την λειτουργία του. Το  1921 λειτούργησε για λίγο σαν εργοστάσιο κατεργασίας πυρήνας και παραγωγής σαπουνιού.  Το 1924  κατέφυγαν στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, πρόσφυγες από το Προκόπι της Μικράς  Ασίας, οι λεγόμενοι “ Καραμανλήδες” και πολλοί, δυστυχώς, παρέμειναν στην  ΑΡΕΘΟΥΣΑ μέχρι το 1931, σε άθλιες συνθήκες.  (Την άθλια αυτή κατάσταση των προσφύγων,σε μια επίσκεψή του στη Χαλκίδα, είδε ο τότε υπουργός Πρόνοιας Ιασονίδης και διέταξε την άμεση μεταστέγασή τους).
Κατά τη διάρκεια του δευτέρου  Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής, οι Ιταλοί το χρησιμοποίησαν ως σταύλο για τα ζώα τους.
Η Αρέθουσα λόγω της μοναδικής της αρχιτεκτονικής κατατάσσεται σήμερα στα "αξιοθέατα" της πόλης και είναι διατηρητέο. Όλο το κτήριο είναι κατασκευασμένο από τούβλα πορσελάνης. Ενδιάμεσα βλέπουμε σιδερένια στηρίγματα σε σχήμα σίγμα τελικό, τα οποία είχαν προβλεφτεί για να αυξηθεί το όριο αντοχής του εργοστασίου. Στην πίσω αυλή βρίσκεται η ειδική καμινάδα, που λειτουργούσε με πυρήνα και αριστερά είχε χτιστεί χωριστό οίκημα, το Χημείο. Στο χημείο γίνονταν οι αναλύσεις, οι δοκιμές των κρασιών, οι προσμίξεις για τις διάφορες ποιότητες. Εκτός από τους πέντε εμπρόσθιους χώρους, η Αρέθουσα συνεχίζεται στο πίσω μέρος σε μία τεράστια αίθουσα-αποθήκη. Η κεραμιδένια στέγη είναι διακοσμημένη με ακροκέραμα και πήλινα κουμπιά, ενώ μπροστά στα παράθυρα βλέπουμε λάμπες κρεμασμένες από σιδερένιους βραχίωνες. Στην κεντρική τριώροφη αίθουσα ξεχωρίζουν ακόμα κεφαλαία γράμματα: ΠΟΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ( δεξιά) ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟΝ ( αριστερά) ΑΡΕΘΟΥΣΑ (στο κέντρο). Υπάρχει και εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα με τη σχετική επωνυμία, όπου αναφέρονται τα ονόματα ΑΔΕΛΦΟΙ  ΖΑΧΟΥ- Δ. ΔΑΒΟΥΡΤΖΙΚΑ ( προφανώς κάποιος συνέταιρος)  
Η Αρέθουσα, αφού έμεινε κλειστή για πολλά χρόνια τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, κατόπιν αγοράστηκε και λειτούργησε από την Οινοπνευμαοποιεία Πειραιώς. Τελευταίος της ιδιοκτήτης ήταν ο Ελληνοεβραίος Σόλων Σαμψών. Το 1980 έκλεισε οριστικά. 
(5)  Οι αδελφοί Ζάχοι ήσαν επίσης πολύ εύποροι: είχαν δικό τους βαπόρι το  ΧΑΛΚΙΣ, που έκανε δρομολόγια στον  Ευβοϊκό και κοντά στην  Σχολή  Πεζικού, δικό τους αλευρόμυλο.
(6)  Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το  Ληλάντιο Πεδίο, που βρίσκεται εκατέρωθεν των όχθεων του ποταμού  Λήλα, λίγο έξω από το  Βασιλικό, ήταν από την αρχαιότητα ένας καταπληκτικός αμπελώνας, που έδινε κρασιά άριστης ποιότητας, τα οποία ταξίδευαν σε πολλά μέρη της  Ελλάδας, πρόσφατα και στο εξωτερικό.
Επίσης, ο ποτάμός  Λήλας, με τις φερτές ύλες που “κατέβαζε” τροφοδοτούσε με πρώτη ύλη τα κανατάδικα της εποχής, αλλά και τις κεραμοποιίες, τις τότε και τις σύγχρονες. (ΠΗΓΗ)

Post a Comment

Πείτε μας τη γνώμη σας

Το LamiaTimes.gr φέρει ευθύνη μόνο για τα επώνυμα άρθρα των συντακτών και των συνεργατών του.
Σχόλια υβριστικά και σχόλια ρατσιστικού περιεχόμενου θα διαγράφονται μόλις εντοπιστούν ή ζητηθεί από τον οποιονδήποτε θιγόμενο.

Νεότερη Παλαιότερη