Ένα ... «Διά ταύτα» Η Σημαία και ο Σταυρός Το Τοπίον και τα Τείχη (του Γιώργου Σμοκοβίτη)

Ένα ... «Διά ταύτα»
Η Σημαία και ο Σταυρός
Το Τοπίον και τα Τείχη
Γιώργου Σμοκοβίτη
Μετά το κάψιμο δημοσίως μιας ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ, τότε ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ στη Βουλή των ΕΛΛΗΝΩΝ δημοσίως υποστήριξε ότι «... Η Σημαία είναι ένα ... «πανί»...». Ο ίδιος μετά επανεξελέγη βουλευτής και διορίστηκε Υπουργός. Και αυτός. Είναι και σήμερα.
Σε μεγάλο κανάλι παρουσιάστηκαν σε εκπομπή σάτιρας με το ΡΑΣΟ ηθοποιοί που το παρουσίαζαν στη χρήση του ως ... «φόρεμα» καλύπτον ανηθικότητα που αφορά όχι σε πρόσωπα, αλλά σε «υπόδειγμα» συνεργασίας διαφορετικών «εξουσιών» με ψευδεντυπώσεις γενικεύσεων όσον αφορά το «ράσο» με όσα συμβολίζει.
ΠΩΣ τα δύο «περιστατικά» μπορούν να έχουν σύνδεση σε τούτο το σημείωμα παραμονές του Εορτασμού της Παναγίας, του Χριστιανισμού στον τόπο μας;
Η Σημαία ΜΑΣ έχει αναπόσπαστο στοιχείο τον ΣΤΑΥΡΟ. Η προστασία του ενός είναι αυτόματα και προστασία του άλλου ως ΕΝΑ. Μαζί ΕΙΝΑΙ. Θα τα διαχωρίσουμε και θα εμφανίσουμε μια «άλλη σημαία» ΧΩΡΙΣ σταυρό; Ή η Σημαία θα παραμείνει η ίδια αλλά και με τον Σταυρό ένα ... «πανί» και τίποτα παραπάνω; (Άλλο βεβαίως, το θέμα προβληματισμού όρκος αλλοθρήσκου στη σημαία).
Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΑΣ θα το αφήσουμε ίδιο στα προνόμια ... «Ευθύνης Υπουργών και ... εκπροσώπων» ή το ΜΟΝΟ που θα έχει ανάγκη ... μεταρρύθμισης θα είναι το ΑΡΘΡΟ 3 του ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ Συντάγματός μας που επί λέξει αρχίζει: «ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ Θρησκεία στην ΕΛΛΑΔΑ είναι η Θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ». Έχει προστασία αυτή η ... «επικρατούσα»; Η Σημαία έχει τον ΣΤΑΥΡΟ. Του Χριστού. Σύμβολα. Χωρίς αυτά Σημαία-Σύμβολο δεν νοείται. Τί σημαίνει αυτό; Και αυτό το «στην ΕΛΛΑΔΑ» στο Σύνταγμά μας τί σημαίνει; Η Ελλάδα είναι ένας απλός «τόπος» ένας μόνο «χώρος» είναι η Πατρίδα μας; Στη Γενέτειρα ΠΟΙΗΤΩΝ στην Ελλάδα ΜΑΣ ο Σύγχρονος του Κόσμου Νομπελίστας ΕΛΛΗΝΑΣ Ελύτης για τον ... τόπο για ένα «τοπίο» λέει: «δεν είναι τοπίο όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί, κάποιο απλώς σύνολο γης, φυτών και υδάτων. Είναι η ΠΡΟΒΟΛΗ της ΨΥΧΗΣ ενός ΛΑΟΥ πάνω στην ύλη». Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, λοιπόν, είναι μόνο ένα «τοπίο» ένας απλώς και μόνο «χώρος»;
ΠΩΣ αντιλαμβάνονται οι ειδικοί Συνταγματολόγοι εθνικού επιπέδου, αλλά και ΠΩΣ «ερμηνεύει» Η Ψυχή και ο Νους του απλού Λαού ΜΑΣ αυτό το ... «επικρατούσα» «θρησκεία του ... ΧΡΙΣΤΟΥ...» στο Σύνταγμα και στο «τοπίο προβολής Ψυχής ενός Λαού»; Ψυχή και λαός ΕΛΛΗΝΩΝ στην ΕΛΛΑΔΑ. Με τη ΣΗΜΑΙΑ – Σύμβολο Ψυχής, Νου, Ύπαρξης ΕΘΝΟΥΣ. Η Σημαία ένα «πανί» το ράσο ένα «φόρεμα», όπως νάναι τα παρουσιάζουμε και «όπως τύχει»;
«Διά ταύτα» ένα «επεισόδιο σάτιρας», αλλά και «Σουλεϊμάν» μια καθημερινή σειρά ΥΠΟΒΟΛΗΣ και ΠΡΟΒΟΛΗΣ «πολιτισμού, γλώσσας, ιστορίας». Στο «τοπίο της Ελλάδας», στην χώρα μας επικαθήμενα ως ομίχλη ή υπόγεια ρεύματα. Ως μεμονωμένα περιστατικά ή ως καθημερινά τεκταινόμενα.
Γιατί τούτο το σημείωμα ως ... «αντίδραση ενός ... άλλου δρόμου»; Δεν είναι τούτο μόνο το σημείωμα, αλλά πλήθος και με τον προ εικοσαετίας «Πόλεμο Πολιτισμών» και επισήμανση για το «δισυπόστατο στις ρίζες του Νεοέλληνα και αρχαίες και χριστιανικές». Ο μακρινός και πάντα «σημερινός» Καβάφης όχι «προβλέπει» αλλά ... «προειδοποιεί», για τα Τείχη σε κάθε «Τοπίο»: «Α, όταν έχτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ μ΄έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Κουφοί σε «κρότον άλλων» αλλά ΚΑΙ ... μουγγοί σε ... «αντικρότον» δικό μας; Άλλο συνειδητά ΕΠΙΛΟΓΗ, άλλο δόλια ή αφανέρωτη ΥΠΟΒΟΛΗ. Ακόμα και «χωρίς θρησκεία» είναι μια άλλη βάση συζήτησης όπως και «άλλη θρησκεία», αλλά και ανεξιθρησκεία. Αλλά με ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ θρησκεία του ΧΡΙΣΤΟΥ είναι «άλλο πράμα» και αναπόσπαστο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ στο Σύμβολο ΣΗΜΑΙΑ.
Η ΓΛΩΣΣΑ είναι Νους και Ψυχή ενός ΕΘΝΟΥΣ στη συνέχεια του σε ένα «τοπίο». Η σύνδεσή μας με αυτό το «τοπίο» η υπεράσπιση και προβολή δια της ενίσχυσης με τη διάδοση εντός και εκτός «τοπίου ΕΛΛΑΔΑΣ» και των Κλασσικών Σπουδών, η διδασκαλία αρχαίας γλώσσας και πολιτισμού, η ΠΡΟΒΟΛΗ νου, ψυχής, τοπίου στην ΣΥΝΕΧΕΙΑ τους επί ΑΙΩΝΕΣ σε ΑΥΤΟ ΤΟ «ΤΟΠΙΟ» και η διατήρηση, διεκδίκηση και ενίσχυση στοιχείων και συμφερόντων εντοπιότητας και έθνους άθελά τους από ανόητους θεωρήθηκε και εκμεταλλεύτηκαν άλλοι δόλια και καταστροφικά εναντίον των «ντόπιων» και δυσφημίστηκε ως «εθνικισμός» ΕΛΛΗΝΩΝ έναντι της ... «πρωτευούσης πολιτισμού Ευρώπης» ή ως «τοπικισμός – επαρχιωτισμός» έναντι επιταγών και συμφερόντων «πρωτευουσών παγκοσμιοποίησης». Άλλο γνώση και συνειδητή επιλογή, άλλο άγνοια, υποβολή ή επιβολή. Το «φέσι του Σουλεϊμάν» εδώ, είναι έκφραση ελευθερίας και «ιστορία» ενώ η «φουστανέλλα του Κολοκοτρώνη» ΔΕΝ είναι στον ΤΟΠΟ ΤΟΥ άξια ΙΔΙΑΣ ιστορίας, ούτε του Αποστόλου Παύλου, του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, του Ιουστινιανού, ούτε του ... «Μεγαλέξανδρου». Γιατί και ποιος «υποβάλει» αυτή τη διάκριση επιλογή «προβολής» και υποβολής στοιχείων πολιτισμού, ιστορίας;
Η Αξία του «τοπίου» ΜΑΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, των ΕΛΛΗΝΩΝ ως «χώρος» απαξιώνεται από άλλους σε βάρος των «ντόπιων» ακόμα και ως απλώς και μόνο «χώρος ιδιοκτησίας ντόπιων» αλλά και η επένδυση ΝΟΥ και ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ στην προβολή τους «στο δικό τους τοπίο»  υποβαθμίζεται, ευτελίζεται και δίνει ευκαιρίες θησαυρισμού σε άλλους στην «ιδιοκτησία τοπίου των ΕΛΛΗΝΩΝ», και ως «χώρο» και ως Νου και Ψυχή τους. Γιατί; Ποια ΠΑΙΔΕΙΑ; Ακόμα και δαπάνη ενός επιπλέον «αναγνωστικού Ελληνικής Γλώσσας των ντόπιων» πρέπει να έχει την ΕΓΚΡΙΣΗ μιας ΝΕΑΣ «Μεγάλης Πύλης» του ... Βραδεμβούργου της συγχρόνου θηλυκής «Σουλεϊμάν με ... ευρωπαϊκές διαδικασίες... νέας ΔΙΚΗΣ ΤΗΣ παιδείας υποβολής της με ντόπιους σε κάθε κράτος πασάδες της Αυτοκρατορίας ΤΗΣ». Τί γίνεται σε τούτο το «τοπίο» Ελλάδα και τί γίνεται με τον Νου και Ψυχή που «προβάλλονται σε τούτο τον τόπο»; Τείχη που ο κρότος δεν ακούγεται. Αλλά και Τείχη που έπεσαν με κρότο και άλλα όμως που ΜΕΝΟΥΝ ή χτίζονται με ΠΟΛΥ κρότο ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΥ. Σημαία με Σταυρό στο Τοπίο Ελλάδα με Νου και Ψυχή Ελλήνων.
Αυτά έτσι τα πιστεύω, έτσι τα λέω. Οι εκπρόσωποι ας τα πούνε «αλλοιώς» να με πείσουν ότι δεν θα καταντήσω αποδεχόμενος τη δική τους στάση  «σύγχρονος ραγιάς, επιπλέον και μουγγός και κουφός και τυφλός» για όσα εδώ, γύρω μου και πιο μακρυά μου επικρατούν.
Πίστη στην Παναγία και κεράκι από καρδιάς στην Εικόνα Της τη Σεπτή και «΄Υμνοις Τιμήσωμεν». Πίστη και Σεβασμός και Υπεράσπιση στα Μυστήρια της Θρησκείας ΜΑΣ και τα Σύμβολα του ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ, το κεράκι Φως Ψυχής σε ξωκκλήσια και μητροπόλεις. Στον ΙΔΙΟ Ουρανό, ΜΕΣΑ (κι΄όχι «κάτω» από αυτόν), ζούμε και κινούμαστε ΟΛΟΙ, ο ΙΔΙΟΣ Ουρανός μάς ΠΕΡΙΒΑΛΕΙ τίποτα δεν χάνεται ΜΕΣΑ ΣΕ Αυτόν, με αλληλοσεβασμό στα «τοπία» Γης του καθενός με Σεβασμό σε όσα ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ καθένας και με Ειρήνη υπερασπιζόμαστε. Σύγχρονη χώρα, κράτος, λαός, έθνος με Γαλανόλευκη και τον Σταυρό της Μητέρας Παναγιάς σε ένα «τοπίο» Νου και Ψυχής «ντόπιων» από τα βάθη των αιώνων, στην ΕΛΛΑΔΑ, την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.