Ιωάννης Σαρακιώτης: «Τα απόνερα της στρατηγικής Ερντογάν και οι νέοι περιφερειακοί συσχετισμοί»

Ιωάννης Σαρακιώτης

Δικηγόρος – Βουλευτής Φθιώτιδας ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

«Τα απόνερα της στρατηγικής Ερντογάν και οι νέοι περιφερειακοί συσχετισμοί»

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έφυγε, αλλά ο απόηχος της επίσκεψής του στη χώρα μας παραμένει, εξαιτίας κυρίως των όσων προκλήσεων εκστόμισε και συνεχίζει να εκστομίζει δημοσίως. Η Ελληνική Κυβέρνηση έδωσε τις προσήκουσες απαντήσεις και προφανώς αυτό ήταν ένα ισχυρό σοκ για την Τουρκία, αλλά και μια ευχάριστη έκπληξη για τους συμμάχους μας, οι οποίοι βρίσκονται προς αναζήτηση ενός αξιόπιστου εξισορροπητικού πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή.

Είναι γεγονός ότι η τουρκική αναθεωρητική στάση έχει προβληματίσει τους δυτικούς εταίρους και κυρίως τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα τελευταία έτη, η Άγκυρα έχει μεταλλάξει την ρητορική και βασικά την εμπράγματη πολιτική της με άξονα τρία επίπεδα, τα οποία εν τέλει επιδρούν στη συνοχή της στρατηγικής σχέσης της με το Ν.Α.Τ.Ο. και την Ε.Ε..

Πρώτον, η κυβέρνηση του «Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» έχει επιλέξει να αποκλίνει τα τουρκικά συμφέροντα από εκείνα της Δύσης όσον αφορά τη Συρία, το μέλλον της Μέσης Ανατολής και φυσικά τη μοίρα των Κούρδων. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας έχει επιλέξει επανειλημμένως να ταυτίζει το PKK και το PYD με το Ισλαμικό Κράτος θεωρώντας ότι πρόκειται για τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες πρέπει να εξαλειφθούν. Προφανώς η εν λόγω στρατηγική έχει φέρει την Τουρκία σε ανοιχτή ρήξη με την Ουάσιγκτον, η οποία κατάφερε να σταθεροποιήσει εν μέρει την κατάσταση στο μεταπολεμικό Ιράκ χάριν της επιχειρησιακής δράσης των Κούρδων.

Δεύτερον, η άνοδος της τουρκικής οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες και η ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας έχουν καλλιεργήσει την πεποίθηση του «άτρωτου» στους κυβερνώντες. Ο συνδυασμός με τη στρατηγική εκμηδένιση παλαιότερων ανταγωνιστών, όπως η Συρία, έχει ωθήσει την Τουρκία σε αλυτρωτικές απόψεις όσον αφορά την αλλαγή συνόρων και την εν γένει αναθεώρηση συνθηκών. Ο αναθεωρητισμός είναι βεβαίως υπόρρητος ηγεμονισμός και αυτό συνιστά εκ των πραγμάτων έναν αποσταθεροποιητικό παράγοντα.

Τρίτον, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει θέσει στο επίκεντρο των κρατικών πολιτικών την προσέγγιση των Αδελφών Μουσουλμάνων σε όλη την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων στη Συρία όπως η Jabhat al-Nusra. Προφανώς η συμπόρευση με τους συγκεκριμένους κύκλους έχει προβληματίσει τους Αμερικανούς καθώς και όσους είχαν επενδύσει παλαιότερα στην Τουρκία ως πυλώνα ειρήνης και διατήρησης της καθεστηκυίας τάξης.

Εν τω μέσω των ανωτέρω εξελίξεων, ποια στάση οφείλει να υιοθετήσει η Ελλάδα; Θεωρώ ότι οι απαντήσεις προς τον Ερντογάν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στη χώρα μας δείχνουν ότι κάτι αλλάζει στην ελληνική εξωτερική πολιτική και οφείλουμε όλοι να το στηρίξουμε και να το επαινέσουμε. Τίθεται ένα τέρμα στα φοβικά σύνδρομα και εμπεδώνεται η αυτονόητη συνθήκη για ένα δημοκρατικό κράτος του 21^ου αιώνα, ότι ουδεμία αλλαγή του status quo μπορεί να γίνει ανεκτή. Η Ελλάδα πλέον διαθέτει και κινητοποιεί τους κατάλληλους συμμάχους, εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες και αντικρίζει το μέλλον με αυτοπεποίθηση.