Κωνσταντίνα Αντερριώτη: Οι προκλήσεις

Οι εποχές αλλάζουν κι εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν θα μείνουμε δέσμιοι μιας εποχής και μιας νοοτροπίας που μας οδηγούν σε προσωπικές πλειοδοτικές αναφορές που μας κάνουν να αισθανόμαστε τρανοί και σπουδαίοι, που μας περιστρέφουν στον δικό μας άξονα ή θα κάνουμε εκείνα τα βήματα τα τολμηρά και γενναία που θα μας δώσουν την πνοή που χρειαζόμαστε ως αντάξιοι συνεχιστές των ηγετών που έγραψαν ιστορία και πρωτοστάτησαν, καινοτομώντας προς όφελος του πολίτη και της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ταλαιπωρημένης, μπερδεμένης και πολλές φορές εξαπατημένης, χωρίς να απαλλάσσεται από τις δικές της ευθύνες.


Οι εποχές έχουν ήδη αλλάξει και μας έχουν φέρει αντιμέτωπους, σε πολλές περιπτώσεις, με τον ίδιο μας τον εαυτό.


Εποχές που έχουν φέρει νέες προκλήσεις κι εμείς πρέπει να φανούμε καινοί και όχι κενοί. Χρειάζεται να κάνουμε οι ίδιοι την υπέρβαση εκείνη που θα μας οδηγήσει στις διαχρονικές μας αξίες.  Τις αξίες εκείνες που ο δημοκρατικός μας χώρος υπηρέτησε πιστά.  Χρειάζεται να επαναφέρουμε τις αξίες και την αγωνιστικότητα του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον ανένδοτο αγώνα του Γεωργίου Παπανδρέου και την  αλλαγή του Ανδρέα  Παπανδρέου.  Αρχές και αξίες που οδήγησαν την Ελλάδα μας στην κορυφή και την κατέστησαν ισότιμο μέλος της Ευρώπης και του κόσμου. Κυρίως όμως που  χάρισαν προκοπή,  ανάπτυξη της κοινωνίας και εθνική συμφιλίωση.


Επιβάλλεται να συνεργήσουμε στο κοινό όραμα με λόγο ισότιμο αλλά και ισήγορο, όπου ο λόγος θα έχει την ίδια αξία αλλά και την ίδια ευθύνη.  Στο κοινό όραμα όπου η ηθική και η εντιμότητα θα είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες και όχι το ζητούμενο. Για να το πετύχουμε επιβάλλεται η συμμετοχή και όχι ο απρόσωπος και εκ του ασφαλούς σχολιασμός, καλοπροαίρετος ή κακοπροαίρετος δεν έχει και μεγάλη σημασία.


Η εποχή μας έχει προκλήσεις, κι όπως λέει και ο στίχος που λίγο ως πολύ έχουμε σιγοτραγουδήσει, σχεδόν όλοι «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα».


Είναι στο χέρι μας πραγματικά να αλλάξουμε την πολιτική, να αλλάξουμε την καθημερινότητα και να προσδιορίσουμε το μέλλον μας και των επόμενων γενεών με τόλμη και βλέμμα ελπιδοφόρο.


Το 2009 δεν αλλάξαμε και δυστυχώς βουλιάξαμε.


Το Κίνημα Αλλαγής είναι ο φυσικός εκφραστής του προοδευτικού χώρου του Κινήματος και της Αλλαγής.


Η 3η Σεπτέμβρη πρέπει να σηματοδοτήσει ξανά τον αγώνα, τη συμμετοχή μας, την επιμονή μας και την επιστροφή στις αξίες μας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να φανούμε μικρότεροι των περιστάσεων και της ιστορίας μας.


Δημοσιεύτηκε στο thecaller.gr