Ο Δεκάλογος συντήρησης του λειόκαννου όπλου

Ο Δεκάλογος συντήρησης του λειόκαννου όπλου

Εισαγωγή

Μόλις διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον Email, στο οποίο ένας αναγνώστης με ρωτούσε με ποιο τρόπο θα συντηρήσει το όπλο του για να το κάνει να αντέξει όσο το δυνατόν περισσότερο (μέσα σε λογικά πλαίσια βέβαια…). Ιδού λοιπόν, ο δεκάλογος της σωστής συντήρησης:

1. Πριν γίνει οποιαδήποτε εργασία στο όπλο μας, ελέγχουμε ότι είναι άδειο! Έτσι θα μπορέσουμε να το συντηρήσουμε και μια άλλη φορά…
2. Γίνεται λεπτομερής καθαρισμός με την αγορά. Πολλά όπλα έχουν ένα εργοστασιακό γράσο (αγγλιστί cosmoline) το οποίο προκαλεί του κόσμου τις εμπλοκές – αλλά και φθορά, αν έχει απορροφήσει και σκόνη με τον καιρό.
3. Αποφεύγουμε εξωτερικά μηχανικά φορτία πχ. δεν το πατάμε με το αυτοκίνητο και δεν το πυροβολούμε με άλλο όπλο! Γελάτε; Ρωτήστε κάποιο οπλουργό να σας πει…
4. Χρησιμοποιούμε μόνο ασφαλή και τυποποιημένα πυρομαχικά σωστού διαμετρήματος. Πόσα και πόσα όπλα καταστράφηκαν από made in kouzina φυσίγγια… Είναι κρίμα, αν και υπάρχουν άριστοι ιδιογομώτες και στην Ελλάδα.
5. Η κάννη πρέπει να καθαρίζεται εσωτερικά με καθαριστικό κοίλου κάννης, και στη συνέχεια να λιπαίνεται με λάδι όπλου (συνήθως βγαίνουν σε μορφή σπρέι). Η περίσσεια λαδιού φεύγει με ένα πέρασμα από στεγνό πανάκι. Ο καθαρισμός πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε ανά μερικές χιλιάδες φυσίγγια – πολύ πιο συχνά αν ρίχνουμε μονόβολα. Αν το όπλο δεν χρησιμοποιείται (κακώς…), ο καθαρισμός καλό είναι να γίνεται προληπτικά κάθε χρόνο για να εξαφανίζονται μικρο – σκουριές, υγρασίες κτλ. (Αν το λάδι όπλου μας φαίνεται εξειδικευμένο, απλό αντισκωριακό σπρέι θα κάνει άριστη δουλειά στη συγκεκριμένη εφαρμογή!) Καλό είναι να αναφερθεί πως το κινητό τσοκ στην κάννη αφαιρείται μετά τον καθαρισμό για να γίνει λίπανση στο πάσο του.
6. Κάποια ακριβά όπλα διαθέτουν αντιοξειδωτική προστασία. Αυτό είναι η εξαίρεση του κανόνα. Στο μέσο λειόκαννο πρέπει να ενεργήσουμε εμείς:
   1. Κρατάμε πάντα το μηχανισμό λαδωμένο – ίσως να μην είναι όλα τα μέρη του ανοξείδωτα.
   2. Περνάμε τα ξύλα με προστατευτικό βερνίκι για να μην φουσκώσουν. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι από οπλοπωλείο…
   3. Καλύπτουμε εξωτερικά την κάννη με κερί αυτοκινήτου. Αυτό είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα.
   4. Για πολύ πιο απαιτητικές εφαρμογές (πχ. κυνήγι υδροβίων) προτείνω πάλι να αποφύγουμε πανάκριβα προϊόντα και να κάνουμε το εξής: Φοράμε λαστιχένια γάντια (για να μην περάσουμε οξέα ή υγρασία στην επιφάνεια) και καθαρίζουμε καλά την κάννη εξωτερικά με οινόπνευμα, καλύπτουμε τα κατάλληλα σημεία (στόμιο κτλ.) και την περνάμε 1 χέρι με ποιοτικό σπρέι γαλβανισμού. Μόλις στεγνώσει την περνάμε 2-3 χέρια με μαύρο σπρέι «θερμοκρασίας»: Είναι μια μπογιά (μάλλον κεραμική επίστρωση θα τη λέγαμε) που αντέχει στους 600 βαθμούς Κελσίου! Το τελικό χρώμα δεν θα είναι εργοστασιακό, αλλά οι αντοχές του όπλου στο νερό θα ανέβουν κατακόρυφα. Αν στο μέλλον γίνει κάποια βαθιά αμυχή, περνάμε άλλο 1 χέρι με σπρέι «θερμοκρασίας» και τέλος.
   5. Αν το λειόκαννο μας δεν μπαίνει στο σκοπευτήριο και δεν ρίχνει ποτέ πολλά φυσίγγια μαζί, η κάννη του δεν ζεσταίνεται και έτσι μπορεί να βαφτεί και με ακριλικό χρώμα, κάτι που δίνει πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα… Φυσικά πριν από οποιαδήποτε διαδικασία βαφής έχουμε καθαρίσει και γυαλίσει πρώτα τυχόν σημεία με σκουριά.
7. Η σωστή αποθήκευση είναι το Α και το Ω. Πάντα σε τελείως στεγνή βαλίτσα / θήκη μέσα σε χώρο που κλιματίζεται και έχει ελεγχόμενη υγρασία (έστω και με ένα αφυγραντήρα ντουλάπας).
8. Κάθε όπλο έχει συγκεκριμένες αντοχές, λόγω της ποιότητας του αλλά και της τεχνολογίας του. Πχ. μία αυτογεμής καραμπίνα φθείρεται περισσότερο από ένα δίκαννο, αφού ο μηχανισμός της καλύπτει μεγάλες αποστάσεις πηγαίνοντας μπρός – πίσω με κάθε βολή. Το δίκανο αντίθετα δείχνει φθορά κυρίως σε επικρουστήρες και άρθρωση. Αν δε είναι και ποιοτικό, είναι μακράν η καλύτερη λύση για χρήση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων φυσιγγίων. Μέρος της σωστής συντήρησης λοιπόν είναι και η σωστή αρχική επιλογή: Ένα φτηνό αυτογεμές θα αρχίσει να δείχνει σίγουρα τις ατέλειες του μετά από μερικές χιλιάδες βολές. Αντίθετα, ένα ακριβό μπορεί να ξεπεράσει τις 100.000 χωρίς πολλά προβλήματα. Το ποιοτικό δίκαννο βγαίνει βέβαια ο νικητής στη συγκεκριμένη δοκιμασία. Από τον χρήστη βέβαια εξαρτάται το τι μέγεθος κύκλων λειτουργίας θα έχει να αντιμετωπίσει το λειόκαννο, και ο προϋπολογισμός της αρχικής αγοράς πρέπει να ρυθμιστεί ανάλογα… Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι κάποια όπλα, κυρίως αυτογεμή, δέχονται τον ξηρό πυροβολισμό (χωρίς φυσίγγι) πολύ καλύτερα από κάποια άλλα (κυρίως δίκαννα), στα οποία πρέπει να χρησιμοποιούμε πλαστικά φυσίγγια ελατηρίου για προστασία των επικρουστήρων.
9. Ο μηχανισμός σκανδάλης πρέπει να καθαρίζεται καλά με βουρτσάκι ή / και πίεση αέρα μετά από κάθε κυνηγετική δραστηριότητα μέσα σε πυκνή βλάστηση. Ο αριθμός σκουπιδιών και φύλλων που περνά μέσα του πάντα προκαλεί έκπληξη. Στη συνέχεια τον λιπαίνουμε με λάδι όπλου ή απλό αντισκωριακό σπρέι (κατά προτίμηση με τεφλόν).
10. Ο μηχανισμός (κλείστρο / έμβολο / ελατήριο / ράβδος ώσης κτλ.) ενός αυτογεμούς προτιμά το φτηνότερο και άμεσα διαθέσιμο λάδι κινητήρα (αυτοκινήτου) από κάποιο εξειδικευμένο λάδι που βρίσκουμε μόνο σε οπλοπωλείο: Το λάδι κινητήρα έχει αντιτριβικά και αντισυνθλιπτικά πρόσθετα, πράγματα που σπάνια βλέπουμε σε σπρέι όπλων. Επίσης τα καθαριστικά του πρόσθετα κάνουν τη συντήρηση ενός βρώμικου μηχανισμού αερίων (σχεδόν) απόλαυση. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως είναι λίγο πιο παχύρευστο και μένει πάνω στα κινούμενα μέρη για περισσότερους κύκλους λειτουργίας, ακόμα και σε υψηλότερες θερμοκρασίες.

Επίλογος

Ακολουθώντας τα παραπάνω το όπλο μας θα περάσει στο παιδί και (γιατί όχι;) στο εγγόνι μας. Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν χρειαζόμαστε σπάνια υλικά ή εξειδικευμένα χημικά για να γίνει σωστή συντήρηση - το αντίθετο, τα περισσότερα από αυτά αγοράζονται σε καταστήματα χρωμάτων / σιδηρικών και πρατήρια καυσίμων (με μοναδική εξαίρεση το καθαριστικό κοίλου κάννης, η οποία επιβεβαιώνει και τον παραπάνω κανόνα…).

Πηγή: amynastospiti.gr